معرفی
پیش از اینکه به معرفی تراکنش محرمانه بپردازیم باید بدانیم که شفافیت سیستم یک اصل مهم در عملکرد بلاکچین تلقی می شود. این بدان معنی است که هر گره در شبکه می تواند یک کپی از بلاکچین را ذخیره کند و سپس و تأیید کند که هیچ قانونی نقض نشده است و همه چیز درست است.
در بسیاری از دفترهای توزیع شده ، هر کسی می تواند یک جستجوگر بلاک آنلاین را بارگذاری کند که به او امکان جستجو در بلاک ها ، معاملات و آدرس ها را می دهد. از لحاظ حفظ حریم خصوصی ، این مسئله اصلا ایده آل نیست.
در سیستمی مانند بیت کوین ، هر معامله می تواند به معامله قبلی اش مرتبط شود. هیچ کس نمی تواند مانع ارسال بیت کوین شود ، اما اگر این سکه ها قبلاً از طریق یک آدرس از لیست سیاه عبور کرده باشند ، گیرندگان می توانند از پذیرش تراکنش امتناع کنند.
در مورد حریم خصوصی در بیت کوین اغراق زیادی می شود. حتی کاربران نیز می توانند سکه ها را ردیابی کنند. آنها می توانند از نام مستعار استفاده کنند ، یعنی آدرس های عمومی به جای نام قابل مشاهده باشد.
یکی از جدیدترین پیشنهادهایی که برای انجام تراکنش های خصوصی مطرح شده است ، تراکنش محرمانه است.
تراکنش محرمانه (Confidential Transaction) چیست؟
تراکنش محرمانه پروتکلی است که مقدار بیت کوین های ارسالی و آدرس دریافت کننده بیت کوین را پنهان می‌کند. تراکنش محرمانه اولین بار توسط آدام بک مدیر عامل شرکت Blockstream در سال 2013 مطرح شد و بعدا توسط توسعه دهنده بیت کوین ، گریگوری مکسول گسترش یافت.
مبالغ انتقال یافته محرمانه باقی می مانند تا فقط طرفین معامله بدانند که مقدار انتقال یافته چقدر است. تایید اینکه مبلغ دریافتی از مبلغ ارسال شده بیشتر نباشد ، برای یک گره آسان است.
مثلا اگر علی بخواهد 0.3 بیت کوین را به رضا بفرستد ، یک خروجی مصرف نشده می گیرد (بیایید آن را 1 بیت کوین فرض کنیم). حال آن را به دو قطعه تقسیم می کند ، 0.3 برای ارسال به رضا و 0.69 برای ارسال به خودش (باقیمانده نیز هزینه کارمزد است).
اما وقتی مقادیر ارسالی مخفی می شوند ، کار تشخیص سخت می شود. چگونه می توان فهمید که یک مقدار ارسالی نامشخص ، برابر یا بیشتر از مجموع دو مقدار نامشخص دیگر است؟
نحوه کار تراکنش محرمانه چگونه است؟
با توضیح مثال بالا این مسئله را بیان می‌کنیم. فرض کنید علی در آدرس خود ۲ بیت کوین دارد و می‌خواهد یک بیت کوین به رضا ارسال کند. علی آدرس بیت کوین رضا را دریافت می‌کند و سپس کلید پنهان سازی را ایجاد می‌کند و این دو را با یکدیگر هش می‌کند. این کار باعث ایجاد آدرس محرمانه می‌شود.
اگرچه این اقدام بر روی دفتر کل عمومی ثبت می‌شود، ولی به غیر از علی و رضا ، هیچ شخص دیگری آدرس تراکنش محرمانه و آدرس بیت کوین رضا را نمی‌داند. حال علی تراکنش محرمانه را ایجاد کرده و یک کلید پنهان سازی و خروجی یک بیت کوین را دریافت می‌کند.
اینگونه مقدار بیت کوین ارسال شده از علی به رضا پنهان می شود ، اما علی و رضا به خاطر داشتن کلید پنهان سازی قادر به مشاهده مقدار بیت کوین ارسال شده هستند. در نهایت این تراکنش به دفترکل عمومی ارسال می شود و آنجا ثبت می گردد.
تراکنش‌های محرمانه چه نتیجه ای خواهند داشت؟
اگر تراکنش‌های محرمانه در بیت کوین اجرا شوند ، ما از یک سیستم کاملا خصوصی بهره خواهیم برد. با این پیشرفت بزرگ در حریم خصوصی ، بیت کوین ها می توانند تعویض پذیر باشند ، زیرا در تحلیل زنجیره ای دیگر ، تاریخ واحد مورد نظر را نشان نخواهند داد.
در حال حاضر محتمل به نظر نمی‌رسد که تراکنش‌های محرمانه در پروتکل ادغام شوند. با اضافه شدن این قابلیت ، تراکنش ها بسیار بزرگتر از تراکنش های استاندارد خواهند بود.
همچنین لازم است اکثر شرکت کنندگان با تغییر کد موافقت کنند ، مسئله ای که همیشه یک چالش بوده است.
سخن پایانی
تراکنش‌های محرمانه در برخی دیگر از ارزهای دیجیتال و زنجیره های جانبی بیت کوین مشاهده شده است. به عنوان مثال ، مونرو از آنها در ترکیب با سازه هایی به نام امضای حلقوی برای دستیابی به ناشناس بودن و تعویض پذیری استفاده می کند.
ارزهای دیجیتال اغلب با مقیاس پذیری و توان عملیاتی در لایه پایه دست و پنجه نرم می کنند و تراکنش های بزرگتر مورد پسند همه نیست. طرفداران حفظ حریم خصوصی معتقدند که پنهان کردن تراکنش ها و شرکت کنندگان آن برای دستیابی به تعویض پذیری ، کاملا ضروری است.
